Έναν νέο, επιθετικότερο μηχανισμό «κουρέματος» χρεών -παρά τις γερμανικές αντιρρήσεις- φέρεται πως σχεδιάζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, λαμβάνοντας... σοβαρά υπόψη την εμπειρία της Ελλάδας.
Με στόχο να αντιμετωπιστούν οι παρενέργειες του «σκληρού» μοντέλου λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ευρώπη από το Βερολίνο αλλά και μετά τις επικρίσεις που δέχτηκε για τον ρόλο του στην εσφαλμένη εκτίμηση του βάθους της ελληνικής ύφεσης, το ΔΝΤ επεξεργάζεται σχετικό σχέδιο από τον περασμένο Απρίλιο, ενώ η πρώτη αξιολόγησή του και οι επίσημες προτάσεις τοποθετούνται χρονικά τον ερχόμενο Ιούνιο.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, η μελέτη έχει ανατεθεί σε επιτροπή ειδικών με επικεφαλής την Αν Κρούγκερ, πρώην αναπληρώτρια γενική διευθύντρια του Ταμείου, η οποία το 2001 και συγκεκριμένα μετά τη χρεοκοπία της Αργεντινής είχε επίσημα εισηγηθεί την αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης κρίσεων χρέους. Οι προτάσεις της απορρίφθηκαν, ωστόσο, το 2003 από τον τότε Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τζον Σνόου.
Αναδιαρθρώσεις
Ως συνέπεια από την ελληνική εμπειρία, οι ειδικοί του ΔΝΤ σχεδιάζουν στα επόμενα σχέδια αναφορικά με αναδιαρθρώσεις χρεών να εισαγάγουν μια χρονικά περιορισμένη «φάση ακινησίας».
Στη φάση αυτή οι ιδιώτες πιστωτές δεν θα επιτρέπεται να πωλούν τα κρατικά ομόλογα που διαθέτουν. Και με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση της πληττόμενης χώρας θα έχει τον απαραίτητο χρόνο προκειμένου να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές τους όρους και το εύρος ενός «κουρέματος».
Το σχέδιο προβλέπει επίσης την αυστηροποίηση των κανόνων, μέσω των οποίων οι μη πρόθυμοι κάτοχοι ομολόγων θα εξαναγκάζονται να παραιτούνται από τις αξιώσεις τους (ρήτρα συλλογικής δράσης).
Ενθερμος υποστηρικτής του εν λόγω σχεδίου θεωρείται ο νυν αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντέιβιντ Λίπτον, ενώ στους πολέμιους περιλαμβάνονται -εκτός από την καγκελαρία- το παγκόσμιο τραπεζικό λόμπι, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι του «σκληρού» πυρήνα, αλλά και οι ΗΠΑ που αποτελούν τον μεγαλύτερο χρηματοδότη του Ταμείου.
Για την κατάρτιση του νέου μηχανισμού το ΔΝΤ επεξεργάζεται όλα αυτά που πήγαν στραβά στην ελληνική υπόθεση, καθώς και το γεγονός ότι αν και διατέθηκαν μεγάλα ποσά για τη διάσωση της Ελλάδας, η χώρα εξακολουθεί να παραμένει σε ύφεση.
Διασώσεις
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, οι οικονομολόγοι του εξετάζουν τρόπους βελτίωσης των διαδικασιών διάσωσης, έχοντας καταλήξει στη διαπίστωση ότι «συχνά οι αναδιαρθρώσεις χρέους στην πράξη είναι μικρής έκτασης» και ότι «υλοποιούνται με υπερβολική καθυστέρηση», με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται ο στόχος να καταστεί βιώσιμο το χρέος και να αποκατασταθεί η πρόσβαση των πληττόμενων χωρών στις αγορές κεφαλαίων.
Επισημαίνεται, δε, ότι ο Πολ Τόμσεν, εκπρόσωπος του ΔΝΤ στο κλιμάκιο της τρόικας στην Ελλάδα, είχε τονίσει ότι για πολύ καιρό κυριαρχούσε η άποψη ότι η Αθήνα θα τα καταφέρει χωρίς «κούρεμα» του χρέους. Οταν έγινε αντιληπτή η πλάνη το 2011 απαιτήθηκε ένας ολόκληρος χρόνος μέχρι να παραιτηθούν οι ιδιώτες πιστωτές από ένα μέρος των αξιώσεών τους.
Πηγή: www.e-go.gr
